سرزمين اسلام زدهً طاعونی!

مـــــن ايــــــرانـــــيــــم آرمــــــانـــم رهــــائــــي
ازايـــن ديـــــن مــردم فـــــريـــــب ريــــائــــي

::: مــزدک :::
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

در تاريخ اديان بزرک جهان , هيچ دينی را نمی توان يافت که مثل اسلام برای پيشبرد تعاليم و انديشه هايش , اينهمه به تهديد و قتل و ارعاب متوسّل شده باشد . درواقع , تاريخ رشد و گسترش اسلام را نمی توان فهميد مگر اينکه ابتداء خصلت خشن , تند ؛ مهاجم و متجاوز آنرا بشناسيم
« بــابـــک دوســــتـــدار »
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

با سپاس از آمدنت و حالی از ما پرسیدنت ؛ جایت را خالی نمیکنم در این سرزمین به خون نشستهً طاعون زدهً اسلامی ؛ و یا بهتر است بگویم سرزمين اسلام زدهً طاعونی که هزارو چهار صد سال است مـُـلا خور شده است ؛
دلم برای بچه های خيابونی ؛ اين سينه سوخته های کوچولو ؛ ميجوشد و می خروشد.!

هــنــوزم مــيـشــه قــربــانــی ايــن وحــشـت مـنـحـوس نــــشـــد
هــنــوزم مــيــشـه تــســلــيــم شــب و اســـيــر کابـــوس نـشـــــد
مـيـشـه بـاز سـنـگـر از تـرانـه سـاخـت و بـه قــرق سـر نــسـپـرد
هـنـوزم مــيــشــه عــاشــق شــد و از ســتـاره مـــاًيـــوس نــــشـد

نمیدونم کلام از کیه؟ بر گرفته شده از ترانه ای که ابـــی خونده.
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''


ما - اينك - بيش از هر زمان ديگر نيازمند به شهامت و شجاعت اخلاقي هستيم تا حقيقت را ( همهْ حقيقت را ) ابراز كنيم ، و آنچه را كه تا حالا ( بدلايل مذهبي يا سياسي ) مدفون بوده از دل تاريخ مان استخراج كنيم.

ملتي كه تاريخ خود را نشناسد؛ ناچار است آنرا تكرار كند
« بــابـــک دوســــتـــدار »
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

بــی خــدا وکــــــافــرم ؛ از اهــل ايــمــان نـيـســـتـم
زادهً ايــران زمــيـنــم ؛ مـــن مــســـلـمـان نــيــسـتـم

کـــتــاب مـُـقــدس!!

مـــــن ايــــــرانـــــيــــم آرمــــــانـــم رهــــائــــي
ازايـــن ديـــــن مــردم فـــــريـــــب ريــــائــــــي

::: مــزدک :::
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

در تاريخ اديان بزرک جهان , هيچ دينی را نمی توان يافت که مثل اسلام برای پيشبرد تعاليم و انديشه هايش , اينهمه به تهديد و قتل و ارعاب متوسّل شده باشد . درواقع , تاريخ رشد و گسترش اسلام را نمی توان فهميد مگر اينکه ابتداء خصلت خشن , تند ؛ مهاجم و متجاوز آنرا بشناسيم
« بــابـــک دوســــتـــدار »
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

کـــتــاب مـُـقــدس!!
رابرت – جی – اينگرسال ( 1899 – 1833 )
وکيل دادگستری و سخنران و آزاد انديش آمريکائی
::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

... زمانی که ما تصديق کنيم که يک کتاب آنچنان آسمانی و مقدس است که از ترديد و انتقاد معاف شده ؛ افکار و انديشهً ما ؛ دقيقا ٌ از همان لحظه به بردگی و اسارت کشانده ميشود.
اينکه خدا ارتباط خود را با موجوداتی هوشيار و انديشه ور برقرار ساخته ولی درست هنگامی که همان هوشمندان به جـُـرم بهره جوئی از عقل و درايت خود ؛ کمر همت به درک و فهم آن ارتباط می بندند ؛ محکوم به عذاب ابدی و دوزخ بشوند ؛ جز پندار بافی و تصوری مضحک و بی اساس نيست.
اگر ما باوری راسخ داريم که می توانيم از خرد و نيروی حقيقت جويی خود استفاده کنيم ؛ در همين رابطه مسلما ٌ حق داريم که کردار خود را هم با آن انديشه منطبق کنيم و هيچ خدايی هم حق ندارد که ما را به آن دليل تعزير و تنبيه نمايد.
دکترينی که معتقد است شادمانی و رستگاری در آينده بستگی به ايمان و کيش و مذهب دارد مخوف و هولناک است. اين زشت ترين و پوچ ترين پندار بافی هاست. اينکه ايمان و مذهب ؛ پاداش هايی ابدی بهمراه خواهند داشت ؛ در حاليکه خردگرايی ؛ ديدگاه های عينی و تجربيات انسانی شليسته عذاب و عقوبت های ابدی خواهند بود ؛ توهمی آنچنان بيهوده و عبث است که لياقت خرده گيری را هم ندارد.
تنها معجونی اندوهناک از جهل و جنون بنام " کيش و ايمان " ميتواند مدافع و سنگر چنين پنداری باشد.
اين کتاب های " مـُـقـدس " را همانند کتاب های ديگر بخوانيد ؛ فکر و خرد خود را بکار بياندازيد ؛
عينک های تکريم و تـعـبـُـد را از چشمان خود برداريد ؛ اشباح خيالی ترس را از قلب خود بکناری بزنيد –
و بعد " انجيل " و " قرآن " « مـُـقــدس » را بخوانيد.
متعجب خواهيد شد که چگونه ؛ حتا برای يک لحظه ؛ تصور ميکرديد که موجودی فرزانه و با خرد ؛ بخشنده و مهربان ؛ نويسنده و نگارنده و مبلغ جهل و قساوت نهفتهه در آنها بوده است ...
عده ای برای فرونشانی خشم خدايان ؛ بخود مآموريت داده اند ؛ تا مردم را به وظائف خود در برابر اين نيروهای پنهان آشنا کنند. پيدايش دکانداران کيش ها ؛ از همين جاست.
عاملينی که تظاهر ميکنند که حد فاصلی بين خشم خدايان و بی پناهی مردمان هستند. اين سوداگران دين ؛ خود را وکلای انسان ها در پيشدادگاه بهشتی وانمود ميکنند. اينان پرچم نامرئی آتش بس جنگی ؛ اعتراض و درخواست ها را حمل ميکنند. اينان با دستورالعمل هائی باز گشته اند ؛ که به اقتدار و قدرت تکيه بزنند. مردمان در برابر خادم خود به زانو می افتند ؛ و اين دين فروشان از هيبتی که دلهای مردم از بابت اعتبار و نفوذشان در خدايان ايجاد شده ؛ سوء استفاده نموده ؛ همنوعان خود را به چاپلوسانی دغلکار و برده هايی بی اختيار مـُـبدل کردند...
« ترجمهً : ح – ک » دسامبر 2003
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''


ما - اينك - بيش از هر زمان ديگر نيازمند به شهامت و شجاعت اخلاقي هستيم تا حقيقت را ( همهْ حقيقت را ) ابراز كنيم ، و آنچه را كه تا حالا ( بدلايل مذهبي يا سياسي ) مدفون بوده از دل تاريخ مان استخراج كنيم.

ملتي كه تاريخ خود را نشناسد؛ ناچار است آنرا تكرار كند
« بــابـــک دوســــتـــدار »
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

بــی خــدا وکــــــافــرم ؛ از اهــل ايــمــان نـيـســـتـم
زادهً ايــران زمــيـنــم ؛ مـــن مــســـلـمـان نــيــسـتـم

اسلام شناسي

مـــــن ايـــــــرانـــــيــــم آرمـــــــانـــم رهــــائــــي
ازايـــن ديـــــن مــردم فـــــريـــــب ريــــائــــــي

::: مــزدک :::
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

در تاريخ اديان بزرک جهان , هيچ دينی را نمی توان يافت که مثل اسلام برای پيشبرد تعاليم و انديشه هايش , اينهمه به تهديد و قتل و ارعاب متوسّل شده باشد . درواقع , تاريخ رشد و گسترش اسلام را نمی توان فهميد مگر اينکه ابتداء خصلت خشن , تند و مهاجم آنرا بشناسيم .

''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

تـــــمـــدن اســـــلامـــی؟؟؟

ميرفطروس ـ کاربُرد اصطلاح " ملّی ـ مذهبی " هم مانند بسياری از کلمات و اصطلاحات سياسی ديگر ( مثل محافظه کار , ميانه رو , اصلاح طلب و غيره ) دارای ابهام , اشتباه و آشفتگی است . اين کلمه ( ملّی ـ مذهبی ) نشانة همان التقاط فکری , فلسفی روشنفکران ما از مشروطيت تا کنون است . به زعم اين دسته از روشنفکران , هويّت ملی ما بر دوپاية ايرانيت و اسلاميت استوار است . خوب ! اولين اشکال اين " تعريف " اينست که : پس آن ميليون ها ايرانی زرتشتی , ارمنی , کليمی و آسوری و غيره در کجای اين " هويت ملی " جای دارند ؟ می دانيم که مثلاً در طول اين قرن های سلطة اسلام , زرتشتی ها در حفظ آئين ها و عقايد ملّی ما نقش اساسی داشته اند .
از اين گذشته , اسلام با اعتقاد به " اُمّت " ـ اساساً ـ با هرگونه " مليّت "
و ملی گرائی مخالف است بهمين جهت است که بسياری از کشورهای متمدن ( مانند مصر و سوريه ) با پذيرش اسلام , خود را در اُمّت اسلامی , منحل و مضمحل کرده اند , در اين ميان فقط ما ـ ايرانيان ـ بوديم که با اسلام به گونه ای خاص و شايد هم رندانه و هنرمندانه برخورد کرده ايم , يعنی بجای آنکه در تماميّت اسلام , ذوب شويم , برخوردی خاص و ايرانی با آن داشته ايم , بعبارت ديگر , در طول تاريخ ايران بعد از اسلام , هويت ملی ما از طريق زبان پارسی و آئين هائی مانند نوروز و مهرگان و جشن سده و غيره تداوم يافت و اسلام ( با همة فرقه های متعدد و مخالف و مختلفش ) در واقع " تابع " اين رَوَند تاريخی بوده است , با توجه به اينکه در طول تاريخ ايران بعد از اسلام , علمای اسلامی ما بيشتر " عَرَب زده " بودند و 90 درصدر آثار و تأليفات اين " حضرات " به زبان عربی نوشته شده , هويّت ملی ما جز در زبان پارسی , شعر و عرفان و حماسة ما پايگاه و پناهگاهی نداشت از اين طريق بود که حسّ ملّی ما از گذشته به آينده تداوم يافت . شما اين مسئله را در هيچيک از کشورها و ملّت های مسلمان ديگر نمی توانيد ببينيد .
واقعاً اين چه " تمدّن اسلامی " , است که از خودش حتّی يک صفحه کتاب نداشت , بزرگترين هنرمندان و نويسندگان و مورخين و متفکرانش , ايرانی هستند و حتی دستور زبان و صرف و نحو اين " تمدّن اسلامی " را يک نفر ايرانی انديشمند ـ بنام سيبوَيه نحوی ـ تهيه و تدوين کرده است . . .

: گزيده ای از
گـفـتــگو نشریهً تــلاش بـا « عــلــی مــيــرفــطــروس »
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''


ما - اينك - بيش از هر زمان ديگر نيازمند به شهامت و شجاعت اخلاقي هستيم تا حقيقت را ( همهْ حقيقت را ) ابراز كنيم ، و آنچه را كه تا حالا ( بدلايل مذهبي يا سياسي ) مدفون بوده از دل تاريخ مان استخراج كنيم.

ملتي كه تاريخ خود را نشناسد ؛ ناچار است آنرا تكرار كند
« بــابـــک دوســــتـــدار »
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

بــی خــدا وکــــــافــرم ؛ از اهــل ايــمــان نـيـســـتـم
زادهً ايــران زمــيـنــم ؛ مـــن مــســـلـمـان نــيــسـتـم

فلسفه زندگی

مـــــن ايـــــــرانـــــيــــم آرمـــــــانـــم رهــــائــــي
ازايـــن ديـــــن مــردم فـــــريـــــب ريــــائــــــي
::: مــزدک :::
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

تاريخ ر’شد و گسترش اسلام و “ مسلمان سازي “ را نميتوان فهميد ؛ مگر آنكه: ابتدا خصلت “ خشن “ ؛ “ تند “ ؛ “ متجاوز “ و “ مهاجم “ آنرا بشناسيم
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

جــنــگ مــنــطــق و فــلــســـفــهً زنــــدگــــــی

...... و زمان بيداری ؛ از عُــمــق غــفــلــتــی که قرنها در آن بوديم ؛ رسيده است.
آنانی که در اين خواب ؛ باقی می مانند ؛ هيچ زمانی معنای فداکاری ؛ عشق ؛ محبت و خوشبختی را در نخواهد يافت.
دير يا زود ؛ با جسم و بدن خود وداع خواهيم گفت و در آنزمان از پردهً اسرار و رازها و آنچه در زمان حيات بر ما مبهم و نا معلوم بود خواهيم گذشت و حقيقت مطلق را در خواهيم يافت.
..... کسانيکه دو روز زندگی خود را در نادانی و که همانا توانائی درک و انديشيدن و شعور انسانی است بهره مندی نميکنند ؛ خجالت زده و شرمسار و متاًثر از بی ارزشی و پوچی دوران حياتشان پای به عرصه ابديت خواهند گذاشت .
....... بــــيــــدار شـــويــم ؛ چون برای خوابيدن « مـــــرگ » ابديت در اختيار ماست ؛
....... ولی ترسان به مـــرگ نـيـنـديـشـــيــم ؛
چون او بهر صورت ميايد ؛ بلکه به چگونه زيستن و ارزشهای معنوی و انساندوستانه زندگی و آن نامی که از ما بجای می ماند.
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

ترجمهً چند سطری از کتاب « جنگ منطق و فلسفهً زندگی » نوشتهً : " دکتر عبدالرضا حيدری " { ح-ک }
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''



ما - اينك - بيش از هر زمان ديگر نيازمند به شهامت و شجاعت اخلاقي هستيم تا حقيقت را ( همهْ حقيقت را ) ابراز كنيم ، و آنچه را كه تا حالا ( بدلايل مذهبي يا سياسي ) مدفون بوده از دل تاريخ مان استخراج كنيم.

ملتي كه تاريخ خود را نشناسد ؛ ناچار است آنرا تكرار كند
« بــابـــک دوســــتـــدار »
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''

بــی خــدا وکــــــافــرم ؛ از اهــل ايــمــان نـيـســـتـم
زادهً ايــران زمــيـنــم ؛ مـــن مــســـلـمـان نــيــسـتـم
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
دخترکم " خانم کوچولو ! هــيــميـــــــا / با تو مــيــگــويــم! هــشــيــار بــاش.
مُـــراقـــب خـــودت بـــــاش!!! بـــاشـــه.
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::