در محکمه اسلامی



سیامک مهــر - وبلاگنویس زندانی

من از شخص خودم دفاعی نخواهم کرد، بلکه از اندیشه-ها و باور-ها و نوشته-هایم دفاع خواهم کرد.
شرم آور است که پس از گذشت حدودا پنج قرن از قرون وسطی، رژیم [حکومت]اسلامی انجمن انگیزاسیون و دادگاه [محکمــه] تفتیش عقاید تشکیل داده است. اساسا اتهام توهین به مقدسات، اتهام و سخنی مُهمَل، یاوه و پوچ است. استناد می کنید به قانون مجازات اسلامی که در واقع احکامی است که فرقه-ی فقها برای حفظ قدرت و سرکوب مخالفان خود وضع کرده است و به هیچ وجه قانون به شمار نمی رود. قانون تعریفی خاص دارد.
هم میهمنانم! لابد اطلاع دارند که سال گذشته شعبه 2 دادگاه انقلاب [محکمه اسلامی]کرج مرا به عنوان یک متهم در پی حقوقی مطلق به اتهام توهین به چیزی بنام "مقام معظم رهبری" به دو سال حبس و به اتهام تبلیغ علیه نظام و ارتباط با ایرانیان تبعیدی به یک سال و جمعا سه سال حبس محکوم کرد.
در همان زمان بازپرس [حاکم شرع] شعبه 6 دادگاه انقلاب [محکمه اسلامی]کرج بنام "محمدیاری" به اتهام توهین به مقدسات، پرونده-ای گشود که ابتدا قرار بود به دادگاه [محکمه اسلامی] موسوم به پنج قاضی بُرده شود که احکام اعدام و قتل صادر می کند، اما در نهایت امر با کیفرخواستی که دادستان [مُحتسب] کرج با موضوع اتهام توهین به قرآن و توهین به انبیا و توهین به مقدسات علیه من صادر کرد، پرونده به شعبه 109 دادگستری [محکمه اسلامی] کرج به ریاست قاضی [حاکم شرع] "غلام سرابی" ارجاع شد.

درجلسه دادگاه [محکمه اسلامی]، یکم مرداد ماه 1390 که به همین پرونده رسیدگی می شد، هرآنچه گفته بودم در جلسه دادگاه [محکمه اسلامی] سی-ام آذرماه نیز همان گفتـه-هایم را تکرار کردم.
گفتم: "شرم آور است که پس از گذشت حدودا پنج قرن از قرون وسطی، رژیم [حکومت]اسلامی انجمن انگیزاسیون و دادگاه [محکمــه] تفتیش عقاید تشکیل داده است".
گفتـم: "اساسا اتهام توهین به مقدسات، اتهام و سخنی مُهمَل، یاوه و پوچ است. استناد می کنید به قانون مجازات اسلامی که در واقع احکامی است که فرقه-ی فقها برای حفظ قدرت و سرکوب مخالفان خود وضع کرده است و به هیچ وجه قانون به شمار نمی رود. قانون تعریفی خاص دارد".
گفتم: "این جلسه را من دادگاهی [محکمــه-ای] فرمایشی می دانم. در حقیقت دادگاه نیست، بلکه "محکمه اسلامی" است که درآن متهم هیچ حقوقی ندارد. دادگاه به مفهوم امروزی لوازم و قواعدی دارد که هیچکدام دراینجا رعایت نگردیده و فراهم نیست.
حتا طبق اصل 168 قانون اساسی جمهوری [حکومت]اسلامی به اتهامات مطبوعاتی و سیاسی می باید به صورت علنی و با حضور هیات منصفه رسیدگی شود. در حکومت اسلامی که برمبنای ایدئولوژی اسلام تشکیل یافته، اتهام توهین به مقدسات در واقع اتهامی صد درصد سیاسی است".
گفتم: "این محکمه اسلامی می تواند رای به قتل و جنایت بدهد، می تواند حکم قتل و جنایت صادر کند، اما هرگز نخواهد توانست پشت درهای بسته مرا محاکمه کند".

پرسیدم: "چگونه دادگاهی تشکیل داده-اید که از روز نخست بازداشت نه تنها وکیلی در کنارخود نداشته-ام؟! بلکه با کمال وقاحت طی نامه-ای به زندان نوشته بودند که متهم حق تماس با وکیل ندارد!

من به مدت هشت ماه در سلول انفرادی محبوس و از هرگونه ملاقات حضوری و غیرحضوری و همچنین تماس تلفنی محروم بوده-ام. در این مدت شکنجه شده-ام، کتک خورده-ام و از تمامی حقوق انسانی محروم بوده-ام. در چنین شرایطی پرونده سازی کرده-اند و خودشان بریده و خود دوخته-اند. بنابراین اکنون نیز همین روش را تا به آخر ادامه بدهند و مانند بالغ بر دویست هزارایرانی مخالف رژیم [حکومت]اسلامی که طی این سی و چند سال در پی حقوقی مطلق در بیدادگاه-های [محکمه-های]اسلامی محکوم واعدام شدند و به قتل رسیدند، مرا نیز محکوم و اعدام کنند".

گفتم: "من در دادگاهی با تمامی لوازم و قواعد حقوقی به همان گونه دادگاهی که در کشورهای آزاد و دموکراتیک نظیر فرانسه و هلند تشکیل می شود حضور خواهم یافت و از خود دفاع خواهم نمود. در دادگاهی صالح، علنی و با حضور هیات منصفه و حضور وکلای خود و با حضور نمایندگان رسانه ها".
گفتم:
"من از شخص خودم دفاعی نخواهم کرد، بلکه از اندیشه-ها و باور-ها و نوشته-هایم دفاع خواهم کرد".
در حاشیه لازم است بگویم که حتا دو جلسه به اصطلاح دادگاه و در حضور قاضی [حاکم شرع]، پاها و دست-هایم همچنان در زنجیر بود و توسط دستبندی دیگر به مامور همراهم بسته شده بودم، بطوریکه هنگام نوشتن اظهاراتم به سختی مشکل داشتم.

سیامک مهر(محمدرضا پورشجری)
نویسنده وبلاگ "گزارش به خاک ایران"
کرج- زندان ندامتگاه
دی ماه 1390