مـردم رفتــه اند به گلـریـزان تحـریـم

نمـايش گردن زنی حقوق بشر؛ در تعزیه انتخابات!

ایراندخت دل آگاه

جناب میلانی و هیات رفقا !
این روزها اگر از گذر « حاجب الشعور » وارد چهارسوی « خلیفه نشینی » بشوید و بپیچید به راسته ی « سید علی » ، چشم تان می خورد به بساط توزیع شربت خوش خیالی و شله زرد عوامفریبی. نفس که بکشید بوی کاه و نم مشام تان را پر می کند . دور تا دور این میدانک پر است از رمه های زبان بسته که خریده اند از خیابان « نالوطی ها» بالای میدان « پهلوان کذاب » .
از آدمیان ولی چندان خبری نیست . تنها عقل باختگانی دور سکوی نمایش می چرخند.
کسانی دارند آب می نوشانند به « رمه » گان ؛ شاید برای قربانی شدن . آخر مراسمی بر پاست ؛ مراسم گردن زنی حقوق بشر ؛ در تعزیه انتخابات .
چه قمه چرخان ها و سینه زن های جانانه ای دارد این مراسم . افسوس که جز همان « زبان بسته » ها و عقل باخته ها کسی به تماشا نایستاده است .
این همه نقاره چی ها و سِنج زن ها جانفشانی می کنند ولی گویی گوش ها کر است . هر چه می دمند و می کوبند کسی نمی آید برای دستخوش . پس « کلاه » صندوق رای را در پایان نمایش پیش روی چه کسانی باید گرداند ؟

مردم رفته اند به گلریزان « تحریم » .
مجلس آرایان ولی [وقيـح] به دست و پا افتاده اند: « هنگ شیپور چی ها » را خبر کنید.
فراخوانده می شوند همه شان؛ و بوق ها در آن سوی آب ها، از پس این گذر و آن گذرشهرهای مدرن، به صدا در می آیند که: « ایهاالناس بشتابید به پای صندوق ها که حبیب ابن مظاهر در آستانه بر دار شدن است و دو طفلان مسلم به گودال مسلخ برده می شوند. »
کدام حبیب ابن مظاهر ؟ کدام طفلان مسلم ؟

نـه جناب میلانی و هیات رفقا !
پای صندوق رفتن برابر است با برافراشتن پرچم نادانی مردم پیش چشم دنیا . نشان دادن این که مردم از هشت سال دولت بی لیاقت خاتمی درس نگرفته اند، این که مردم هنوز همان مردم دهه شصت هستند، این که مردم هنوز همان مردم سال پنجاه و هفت اند.
مردم را تشویق نکنید. راه به جایی نخواهید برد. مردم به « باد » دل خوش نخواهند داشت.
تنور این انتخابات با سخنان کسانی چون شما گرم نمی شود. هیزم ها خشک نیستند. جوانه های بسیاری بر آن روییده است. اشک مادران دلسوخته و فرزند از دست داده در این رژیم تا همیشه ننگین، نگذاشته هیزم ها خشک شوند. بیهوده بر آتش انتخابات ندمید !
ادامــــــــــــه[+]